Συστάσεις δε χρειάζονται για τον γερόλυκο (είναι ήδη πενηντάρης) Muggs, το αρχηγόπουλο ή αλλιώς τον εγκέφαλο πίσω απ'τους Soul Assassins, μέλος των Cypress Hill, των Cross My Heart Hope To Die και παραγωγός για House Of Pain, Funkdoobiest, Dizzee Rascal κι ένα σωρό άλλα, hiphop και μη πλάσματα.
Όσοι δε τον ξέραν από τους Cypress Hill, σίγουρα τον μάθανε από τη σειρά δίσκων vs όπου συνεργαζόταν κάθε φορά με άλλον mc, με πιο γνωστό project της σειράς, το Grandmasters με τον GZA. Μιλάμε για τεράστιο παραγωγό, πολύπλευρο και πρωτοπόρο. Ιταλοκουβανός υιοθετημένος από σκανδιναβική οικογένεια, μεταναστάκι γνήσιο όπως τόσα άλλα τσακάλια απ'το Queens.
Ακριβώς από εκεί που κρατάει κι η σκούφια (πόσο μαλακισμένη συντηρητική σκατογερίστικη έκφραση ε;) του Meyhem Lauren, ο οποίος έχει καταφέρει να ενσωματώσει στο στυλ του αν όχι όλα, σίγουρα πάρα πολλά χαρακτηριστικά από τα κλασσικά 90's, της χρυσής εποχής του hiphop. Όταν τον ακούς να ραπάρει είναι σα να τρως στη μάπα όλη τη Νέα Υόρκη μαζί. Μπράβο σου κυρ James Rencher, well done!
Ο παίκταρος, από τις αρχές των ζήροουζ που ξεκίνησε, με συμμετοχή σε ένα mixtape του Dj J-Love, έχει συνεργαστεί με τους μισούς ράπερ του μήλου και βάλε, μην αρχίσω να δίνω κόσμο τώρα, θα τελειώσουμε μεθαύριο. Είναι και κολλητάρι του Action Bronson, που τον φέρνει στην εκπομπή του, το Fuck, That's Delicious και χλαπακιάζουν μαζί διάφορες λιχουδιές και γενικά yolάρουν μιας κι αυτή είναι η βασική δραστηριότητα του Action Bronson, το ταλέντο του στο hiphop έρχεται δεύτερο και η μαγειρική τρίτη. Γενικά μιλάμε για απόλυτες trash καταστάσεις, γνήσια τέκνα της εποχής.
Πάμε να σου πω δυο λόγια για το Gems From The Equinox όμως, κι εσύ βάλτο να παίζει από κάνα youtube ή δε ξέρω γω που, να το ακούς ταυτόχρονα να δεις πόσο on the target ακροατής είμαι, σαν άλλος bullseye ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων κάνει και ζέστη και βαριέμαι να σκεφτώ καλύτερες εξυπνάδες.
1. Camel Crush
Βαρετή εισαγωγή, ακόμα βαρετότερο gangsta attitude απ'τον κυρ Meyhem Lauren, με μελετημένο και στυλάτο delivery όμως. Τι να το κάνεις όμως όταν ακούς τις ίδιες και τις ίδιες γκανγκστερικές μαλακίες εδώ και χρόνια, χωρίς την παραμικρή πρωτοτυπία; Τα ίδια μας τα 'παν κι άλλοι και μάλιστα πολύ καλύτερα. Η γερασμένη ενδεκάδα του παναμά στο μουντιάλ παίζει να 'χε περισσότερη φρεσκάδα απ'τα lyrics εδώ. Ναι ρε κουφάλες γι'αυτό δεν έγραφα. Έβλεπα μπάλα. Είχα να δω τόση μπάλα απ'το λύκειο. Κι όταν τελείωσε το μουντιάλ άρχισε το πραγματικό ποδόσφαιρο, με τα φιλικά των FC's. Πρόμπλεμ;
Τι ωραία το έστρωσε όμως ο Muggs το μπητάκι ε;
Επειδή έχει εισαγωγικό χαρακτήρα το track θα πω ότι καταφέρνει να επιβαρύνει τη θέση του δίσκου εξαρχής και θα το δικάσω σκληρά. Και λίγο φρη τάιμ.
2. Street Religion (Feat. Roc Marciano)
Η πιο σταράτη σαμπλαρισμένη version του Danger! She's A Stranger των Five Stairsteps από όσες έχω ακούσει. Το'χουμε ξανανιώσει στο Two Dope Guyz In A Cadillac απ'τους Outcast και σίγουρα σε μερικά ακόμα κομμάτια που τώρα δε μου 'ρχονται και σιγά μη κάτσω να ψάξω. Αλλά ο Muggs έχει κάνει τα μαγικά του εδώ κι έχει βγάλει λαγό απ'το καπέλο.
Πρώτη στροφή με σαφώς βελτιωμένα, πιο έξυπνα λόγια απ'το προηγούμενο κομμάτι, με το ίδιο αντικείμενο πάντα. Πανεύκολο blend-in ακόμα κι αν τα μόνα γκανγστεριλίκια που ξέρεις είναι αυτά απ'τις ταινίες.
Δεύτερη στροφή χώνεται ο συνήθως αδιάφορος (για μένα τουλάχιστον) Roc Marciano (ο οποίος έχει κυκλοφορίσει κι αυτός δίσκο με τον DJ Muggs) και συνεχίζει στον ίδιο τόνο. Έχει κάποια δυνατά lyrics και κάποια που δεν έπιασα ακριβώς σε τι αναφέρεται, καμιά φορά δυσκολεύομαι με τις αναφορές απ'την απέναντι όχθη του ατλαντικού, τι να κάνουμε δε ζω εκεί, θα το ανεχτείς. Συνολικά διόλου άσχημο κομμάτι κι όσο περνάει ο καιρός ανεβαίνει στην εκτίμηση μου. Είναι κι αρκετά catchy για βελούδινα αυτάκια, μη προσαρμοσμένα σε hiphop ρυθμούς, οπότε μπορείς να το ρίξεις ύπουλα σε κάνα μαλάκα ανυποψίαστο φίλο που ακόμα τη βρίσκει με κλαψιάρικα alternative/emo/rock ή τίποτα βλαχοstoner ή δε ξέρω 'γω τι άλλες και καλά ψαρωτικές βλακείες γουστάρει μόνο και μόνο για να ρίχνει γκομενάκια μιας δεκαετίας μικρότερα απ'αυτόν.
Τέλος πάντων, δεν είναι τυχαίο που το Street Religion έγινε το πρώτο video & single του Gems From The Equinox. Τίμησε το, άκου το παραπάνω από 3 φορές και θα αρχίσει να στο ξεπληρώνει.
3. Shea Stadium (Feat. Action Bronson)Σιγά που δε θα 'χε κομμάτι με τον φιλαράκο του, άλλο γέννημα-θρέμα απ'το Queens, τον κυρ Ariyan Arslani, τον πρώην μάστερ-ψήστη αρχιμάγιστρο ή αρχιμάγειρα ή απλά και τα δυό μαζί, αλβανικής καταγωγής από μουσουλμανοεβραϊκή οικογένεια μετανάστη, που κατουράει από ψηλά όλους τους εθνικά καθαρούς παραμυθοφάγους ανά την υφήλιο.
Και οι δυό, έχοντας και καλή χημεία μεταξύ τους, δείχνουν το δρόμο για να κάνεις γαμάτο ραπ χωρίς να μιλάς για κάτι συγκεκριμένο και παρ'όλα αυτά να'χεις στίχους που καίνε. Η παραγωγή του Muggs είναι πιο χοντρή κι απ'τον Αction Bronson με τον Meyhem Lauren μαζί και γκρεμίζει ενισχυμένους τοίχους για πλάκα. Ο πρώτος στίχος στη στροφή του ML θα τραγουδιέται απ'το στοματάκι μου για πολύ καιρό ακόμα.
Κομματάρα και κρίμα που δεν είναι ούτε 2 λεπτά. Άλλο τόσο θα 'θελα να'ναι. φρη ταιμ κλιπς.
4. Hashashin (Feat. Conway)
Η λέξη Ασσασσίνος έχει τη ρίζα της στο χόρτο, ουσία που οι Μουσουλμάνοι Σιίτες-Επταδιστές-Ισμαηλίτες Νιζάρι, μια θρησκευτική σέχτα που αγαπώ ιδιαίτερα, χρησιμοποιούσαν για να φτιαχτούν και να μπορέσουν να εκτελέσουν κάποιο πολιτικό τους αντίπαλο, χωρίς φόβο κι άγχος, yolάροντας. Οι Νιζάρι ήταν καταπιεσμένη μειοψηφική αίρεση στην περιοχή της Τεχεράνης και στη συρία, και χτυπούσαν μεγάλες προσωπικότητες για να τρομοκρατήσουν τους καταπιεστές τους. Τους δολοφόνους που στέλνανε τους ονομάζανε hashashins, έτσι προκύπτει κι ο τίτλος του συγκεκριμένου κομματιού. Μεγάλη μορφή των Νιζάρι, αρχιμάγιστρος, πρωτοσύγκελος και μύσταρχος ήταν ο Hassan I Sabbah, αλλά εγώ είμαι blacksteppa κι όχι google, οπότε αν θες να μάθεις περισσότερα γι'αυτές τις ιστορίες, τώρα ξέρεις που θα απευθυνθείς.
Ο Muggs αποδεικνύεται ανοιχτοχέρης στις παραγωγές σ'αυτό το δίσκο, καθώς αυτό είναι το τέταρτο σερί κομμάτι που γεμίζει την καρδούλα μου και την αγαλλιάζει με αγνή, πεντακάθαρη και ζόρικη ντόπα.
Αν και με σκαμπανεβάσματα και οι δυο στροφές από Meyhem & Conway, ήταν πολύ συμπαθητικές, ο πρώτος βέβαια πατάει τον δεύτερο σε ερμηνεία.
Για κάποιο λόγο στο τέλος του κομματιού αποφάσισαν να μας φάνε κάπου στο ένα λεπτό τζάμπα χρόνο απ'τη ζωή μας. Άντε χαλάλι σας ρε Queensοπαιδα.
5. Aquatic Violence (Feat. Mr. Muthafuckin' EXquire & Sean Price)
Δε κόβεται ούτε με βαλέ ο Muggs. Δείχνει να το δούλεψε πολύ καιρό και πολύ καλά το track ο γεροdj. Δε μπορώ να παραβλέψω ότι το κομμάτι θα μπορούσε να το 'χει κάνει κι ο MF-Doom, είναι στο ύφος του για πολλούς λόγους. Δε θα πω πολλά εδώ, το κομμάτι τα σπάει. Οποιαδήποτε κοκόνα γουστάρει late 90's new york underground θα το λατρέψει. Τσίμπα και το κλιπ για λίγο hiphop οφθαλμόλουτρο!
6. 151Πρώτο track που δε με εμπνέει ούτε σαν παραγωγή, ούτε ο τρόπος που τα χώνει ο ML σε σημείο να βαριέμαι να ακούσω τι λέει. Γκρεμός απότομος και skip... Πάντως είχαν πολύ free time τα παιδιά.
7. War Drums (Feat. Hologram & Benny The Butcher)
Είναι αρκετά καλύτερο απ'το προηγούμενο κομμάτι κι είναι επίσης στο ύφος του MF-Doom αν κι όχι όσο το Aquatic Violence. Skip δε τρώει αλλά το άκουσα από υποχρέωση. Μετά από κάποιες ακροάσεις απλά θα το προσπερνάω, το ξέρω από τώρα. Και τα lyrics τίποτα ιδιαίτερο, πέρα από καναδυό πετυχημένες εξυπνάδες. Δε πειράζει, μέχρι το 5ο τα πηγαίναμε μια χαρά κι ο δίσκος είχε να δώσει. Για να δούμε τι μας έχει κρατημένο για το υπόλοιπο... Πάμε παρακάτω.
8. Szechuan Peppercorns (Feat. Action Bronson & Hologram)
Ανοίγει με μια μέτρια αστεία στροφή ο Action Bronson, για να συνεχίσουν και οι 3 μαζί μια δεύτερη μέτρια στροφή και να τελειώσει μέτρια το κομμάτι ο ML στην 3η μέτρια στροφή. Η παραγωγή είναι μέτρια βαρετή και στο τέλος έχει και ένα απολύτως όχι μέτριο αλλά κακό skit. Ούτε εγώ δε ξέρω πως κατάφερα να το ακούσω όλο μέχρι το τέλος. Καλύτερα να έβγαζα τα ρούχα απ'το πλυντήριο και να τα άπλωνα στην απλώστρα, πιο καλά θα 'χα περάσει. Αντίο για πάντα Szechuan Peppercorns.
9. Redrum
Εδώ μάγκα μου, επιστρέφουμε στην ποιότητα. Υπάρχει άραγε κάνα κομμάτι στην ιστορία της μουσικής που σάμπλαρε Mulatu Astatke και δεν γαμούσε στο στυλ και στη πόζα; Όχι δεν υπάρχει! Και το Yegelle Tezeta είναι φτιαγμένο για να σαμπλάρεται εις τους αιώνες των αιώνων, γαμείν! Κι ο ML πατάει όπως πρέπει, λες και χορεύει πάνω σε πτώματα εχθρών. Σόρρυ αν σε αγρίεψα, φταίει η επιθετικότητα που βγάζει ο ML με τόση άνεση και με κάνει να νομίζω ότι είμαι ανίκητος, ατρόμητος κι άφθαρτος, μόνο και μόνο επειδή τον έχω στ'αυτιά μου.
Μεταξύ μας τώρα, τα λόγια δεν είναι και τίποτα σπουδαίο αλλά και μόνο για την πόρωση που προσφέρουν, θα ρίξω τα στάνταρτς μου και θα γουστάρω. Yolo
10. Murder RapΠάρε την πόρωση του Redrum, πολλαπλασίασε την επί δέκα, ύψωσε την στο τετράγωνο κι έχεις σαν αποτέλεσμα αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στο κεφάλι μου. Το Redrum ήταν όντως η αντιστροφή του Murder Rap με κάποιον φανταστικό τρόπο. Δε λέω τίποτα. βάλτο στ'ακουστικά, σφίξτα και με τα χέρια σου και δώσε.
Είναι να απορείς πως αυτό το σκατό δεν έχει γίνει ακόμα κλασσικό και δε παίζεται πουθενά. Muggs σ'αγαπώ. Και λίγο yolo ακόμα!
11. Tension (Feat. Action Bronson & B-Real)
Πάμε και για το κλείσιμο, τελευταίο κομμάτι στο album. Ωραίο κομματάκι κι αυτό, ακούμε και λίγο B-Real μετά από καιρό. Για κάποιο λόγο ο Action Bronson τα σκάτωσε στο Gems From The Equinox και δυσκολεύτηκε να δώσει καλές στροφές. Μόνο στο Shea Stadium κάτι έλεγε.
Ο B-Real τους τρώει και τους δυό, τον Action Bronson για πρωινό, τον ML όχι ακριβώς στο νήμα αλλά λίγο πριν. Μετά από καιρό Muggs και B-Real μαζί σημαίνει νέος δίσκος Cypress Hill? Αν έγραφα αυτό το review όταν βγήκε ο δίσκος, όπως ακριβώς είχα σχεδιάσει, θα ήταν ένα αναπάντητο ερώτημα, αλλά τώρα ξέρουμε πως αυτό είναι αλήθεια! Μάλιστα κυκλοφόρησε ήδη το Band Of Gypsies, ένα πολύ δυνατό track για come back των χασισομάνιαξ Cypress Hill.
Το Gems From The Equinox είναι μια σχετικά καλή αναβίωση των late 90's του είδους. Με πιο σύγχρονες παραγωγές για να ταιριάζει και στο σήμερα. Στιχουργικά είναι trashιά, αν κι έχει κάποιες καλές στιγμές. Αν ο Action Bronson μπορούσε να συνεισφέρει σε πιο ικανοποιητικό βαθμό, ίσως να ανέβαινε ένα επίπεδο πάνω, μιας και η παρουσία του δεν ήταν καθόλου αμελητέα, σε τρία κομμάτια δήλωσε παρόν. Από επιθετικότητα, σκίζει. Αυτό τώρα, εμένα προσωπικά μ'αφήνει μεν αδιάφορο σαν ύφος, αλλά να πω ότι δε το ευχαριστήθηκα όταν το άκουγα, ψέματα θα πω. Έκατσα και το φχαριστήθηκα κι έβγαλα και το σκασμό. Το έφαγα το σανό μου που θα λεγε κανείς εις την οπαδικήν. Ο Meyhem Lauren έχει φτιάξει ένα στυλ χωσιματικό που κατά τη γνώμη μου είναι τεχνικά ασυναγώνιστο. Αν στρώσει λίγο αρκετά το στίχο του, θα μιλάμε σε λίγα χρόνια για ένα πολύ βαρύ όνομα. Φοβερά deliverys. O Muggs φαίνεται να κανε την καλύτερη προπόνηση θες; προετοιμασία θες; πες το όπως θες τέλος πάντων για να τα δώσει τώρα όλα στον δίσκο που περιμένουμε, αυτόν με τους Cypress Hill. Από την σειρά vs, το Gems From The Equinox θα το έβαζα αμέσως μετά το Grandmasters, αν με ρωτούσες ποτέ.
Παρ'όλα αυτά δε ξέρω αν πρέπει να προτείνω τον δίσκο για αγορά. Αν μπορείς να ανεχτείς το μονότονο gangsterιλίκι, τράβα πάρε τον όσο ακόμα είναι φθηνός. με 15-20 γιούρια τον κάνεις δικό σου. Αν πάλι δεν αρκείσαι σε αυτό, ξέρεις ότι πληρώνεις τον δίσκο για να ακούς 2 άντε 3, άντε το πολύ 4 κομμάτια. Άμα τα'χεις εύκαιρα, οκ, αν όχι, καλύτερα φύλαξε το μισό σου μεροκάματο για τίποτα άλλο, πιο ποιοτικό. Αν είσαι πάλι dj, εγώ θα λεγα να τον πάρεις όντως τον δίσκο, μιας που 'χει 3 κομματάκια που παίζουν πολύ άνετα και σε μαγαζί. Αν πάλι είσαι πραγματικός gangsta, ε τότε ναι, οφείλεις να το κάνεις δικό σου το Gems From The Equinox.
Πρόσεξε: Δε λέω ότι είναι κακός δίσκος. Ίσα ίσα. Όπως είπα και πριν, είναι μια καλή αναβίωση της καλύτερης εποχής του hiphop. Τα προβληματάκια του τα 'χει όμως.
Α, ναι, κυκλοφορούν και κάποιες deluxe εκδόσεις με τα επιπλέον κομμάτια: Psychedelic Relic, Northern Blvd (feat. Hologram) στη μία περίπτωση και Champion Style & Frozen Angels στην άλλη. Το πρώτο πακέτο είναι λίγο καλύτερο νομίζω, αλλά μη φανταστείς και καμιά τρελή διαφορά. Και τα 4 κομμάτια καλώς μείναν στην απ'έξω. Ίσως με εξαίρεση το Psychedelic Relic, μιλάμε για σκουπίδια. Αλλά και τα 4 είναι κομμάτια που θα χαλούσαν την φοβερή συνοχή του δίσκου.
Πρώτη στροφή με σαφώς βελτιωμένα, πιο έξυπνα λόγια απ'το προηγούμενο κομμάτι, με το ίδιο αντικείμενο πάντα. Πανεύκολο blend-in ακόμα κι αν τα μόνα γκανγστεριλίκια που ξέρεις είναι αυτά απ'τις ταινίες.
Δεύτερη στροφή χώνεται ο συνήθως αδιάφορος (για μένα τουλάχιστον) Roc Marciano (ο οποίος έχει κυκλοφορίσει κι αυτός δίσκο με τον DJ Muggs) και συνεχίζει στον ίδιο τόνο. Έχει κάποια δυνατά lyrics και κάποια που δεν έπιασα ακριβώς σε τι αναφέρεται, καμιά φορά δυσκολεύομαι με τις αναφορές απ'την απέναντι όχθη του ατλαντικού, τι να κάνουμε δε ζω εκεί, θα το ανεχτείς. Συνολικά διόλου άσχημο κομμάτι κι όσο περνάει ο καιρός ανεβαίνει στην εκτίμηση μου. Είναι κι αρκετά catchy για βελούδινα αυτάκια, μη προσαρμοσμένα σε hiphop ρυθμούς, οπότε μπορείς να το ρίξεις ύπουλα σε κάνα μαλάκα ανυποψίαστο φίλο που ακόμα τη βρίσκει με κλαψιάρικα alternative/emo/rock ή τίποτα βλαχοstoner ή δε ξέρω 'γω τι άλλες και καλά ψαρωτικές βλακείες γουστάρει μόνο και μόνο για να ρίχνει γκομενάκια μιας δεκαετίας μικρότερα απ'αυτόν.
Τέλος πάντων, δεν είναι τυχαίο που το Street Religion έγινε το πρώτο video & single του Gems From The Equinox. Τίμησε το, άκου το παραπάνω από 3 φορές και θα αρχίσει να στο ξεπληρώνει.
3. Shea Stadium (Feat. Action Bronson)Σιγά που δε θα 'χε κομμάτι με τον φιλαράκο του, άλλο γέννημα-θρέμα απ'το Queens, τον κυρ Ariyan Arslani, τον πρώην μάστερ-ψήστη αρχιμάγιστρο ή αρχιμάγειρα ή απλά και τα δυό μαζί, αλβανικής καταγωγής από μουσουλμανοεβραϊκή οικογένεια μετανάστη, που κατουράει από ψηλά όλους τους εθνικά καθαρούς παραμυθοφάγους ανά την υφήλιο.
Και οι δυό, έχοντας και καλή χημεία μεταξύ τους, δείχνουν το δρόμο για να κάνεις γαμάτο ραπ χωρίς να μιλάς για κάτι συγκεκριμένο και παρ'όλα αυτά να'χεις στίχους που καίνε. Η παραγωγή του Muggs είναι πιο χοντρή κι απ'τον Αction Bronson με τον Meyhem Lauren μαζί και γκρεμίζει ενισχυμένους τοίχους για πλάκα. Ο πρώτος στίχος στη στροφή του ML θα τραγουδιέται απ'το στοματάκι μου για πολύ καιρό ακόμα.
Κομματάρα και κρίμα που δεν είναι ούτε 2 λεπτά. Άλλο τόσο θα 'θελα να'ναι. φρη ταιμ κλιπς.
4. Hashashin (Feat. Conway)
Η λέξη Ασσασσίνος έχει τη ρίζα της στο χόρτο, ουσία που οι Μουσουλμάνοι Σιίτες-Επταδιστές-Ισμαηλίτες Νιζάρι, μια θρησκευτική σέχτα που αγαπώ ιδιαίτερα, χρησιμοποιούσαν για να φτιαχτούν και να μπορέσουν να εκτελέσουν κάποιο πολιτικό τους αντίπαλο, χωρίς φόβο κι άγχος, yolάροντας. Οι Νιζάρι ήταν καταπιεσμένη μειοψηφική αίρεση στην περιοχή της Τεχεράνης και στη συρία, και χτυπούσαν μεγάλες προσωπικότητες για να τρομοκρατήσουν τους καταπιεστές τους. Τους δολοφόνους που στέλνανε τους ονομάζανε hashashins, έτσι προκύπτει κι ο τίτλος του συγκεκριμένου κομματιού. Μεγάλη μορφή των Νιζάρι, αρχιμάγιστρος, πρωτοσύγκελος και μύσταρχος ήταν ο Hassan I Sabbah, αλλά εγώ είμαι blacksteppa κι όχι google, οπότε αν θες να μάθεις περισσότερα γι'αυτές τις ιστορίες, τώρα ξέρεις που θα απευθυνθείς.
Ο Muggs αποδεικνύεται ανοιχτοχέρης στις παραγωγές σ'αυτό το δίσκο, καθώς αυτό είναι το τέταρτο σερί κομμάτι που γεμίζει την καρδούλα μου και την αγαλλιάζει με αγνή, πεντακάθαρη και ζόρικη ντόπα.
Αν και με σκαμπανεβάσματα και οι δυο στροφές από Meyhem & Conway, ήταν πολύ συμπαθητικές, ο πρώτος βέβαια πατάει τον δεύτερο σε ερμηνεία.
Για κάποιο λόγο στο τέλος του κομματιού αποφάσισαν να μας φάνε κάπου στο ένα λεπτό τζάμπα χρόνο απ'τη ζωή μας. Άντε χαλάλι σας ρε Queensοπαιδα.
5. Aquatic Violence (Feat. Mr. Muthafuckin' EXquire & Sean Price)
Δε κόβεται ούτε με βαλέ ο Muggs. Δείχνει να το δούλεψε πολύ καιρό και πολύ καλά το track ο γεροdj. Δε μπορώ να παραβλέψω ότι το κομμάτι θα μπορούσε να το 'χει κάνει κι ο MF-Doom, είναι στο ύφος του για πολλούς λόγους. Δε θα πω πολλά εδώ, το κομμάτι τα σπάει. Οποιαδήποτε κοκόνα γουστάρει late 90's new york underground θα το λατρέψει. Τσίμπα και το κλιπ για λίγο hiphop οφθαλμόλουτρο!
6. 151Πρώτο track που δε με εμπνέει ούτε σαν παραγωγή, ούτε ο τρόπος που τα χώνει ο ML σε σημείο να βαριέμαι να ακούσω τι λέει. Γκρεμός απότομος και skip... Πάντως είχαν πολύ free time τα παιδιά.
7. War Drums (Feat. Hologram & Benny The Butcher)
Είναι αρκετά καλύτερο απ'το προηγούμενο κομμάτι κι είναι επίσης στο ύφος του MF-Doom αν κι όχι όσο το Aquatic Violence. Skip δε τρώει αλλά το άκουσα από υποχρέωση. Μετά από κάποιες ακροάσεις απλά θα το προσπερνάω, το ξέρω από τώρα. Και τα lyrics τίποτα ιδιαίτερο, πέρα από καναδυό πετυχημένες εξυπνάδες. Δε πειράζει, μέχρι το 5ο τα πηγαίναμε μια χαρά κι ο δίσκος είχε να δώσει. Για να δούμε τι μας έχει κρατημένο για το υπόλοιπο... Πάμε παρακάτω.
8. Szechuan Peppercorns (Feat. Action Bronson & Hologram)
Ανοίγει με μια μέτρια αστεία στροφή ο Action Bronson, για να συνεχίσουν και οι 3 μαζί μια δεύτερη μέτρια στροφή και να τελειώσει μέτρια το κομμάτι ο ML στην 3η μέτρια στροφή. Η παραγωγή είναι μέτρια βαρετή και στο τέλος έχει και ένα απολύτως όχι μέτριο αλλά κακό skit. Ούτε εγώ δε ξέρω πως κατάφερα να το ακούσω όλο μέχρι το τέλος. Καλύτερα να έβγαζα τα ρούχα απ'το πλυντήριο και να τα άπλωνα στην απλώστρα, πιο καλά θα 'χα περάσει. Αντίο για πάντα Szechuan Peppercorns.
9. Redrum
Εδώ μάγκα μου, επιστρέφουμε στην ποιότητα. Υπάρχει άραγε κάνα κομμάτι στην ιστορία της μουσικής που σάμπλαρε Mulatu Astatke και δεν γαμούσε στο στυλ και στη πόζα; Όχι δεν υπάρχει! Και το Yegelle Tezeta είναι φτιαγμένο για να σαμπλάρεται εις τους αιώνες των αιώνων, γαμείν! Κι ο ML πατάει όπως πρέπει, λες και χορεύει πάνω σε πτώματα εχθρών. Σόρρυ αν σε αγρίεψα, φταίει η επιθετικότητα που βγάζει ο ML με τόση άνεση και με κάνει να νομίζω ότι είμαι ανίκητος, ατρόμητος κι άφθαρτος, μόνο και μόνο επειδή τον έχω στ'αυτιά μου.
Μεταξύ μας τώρα, τα λόγια δεν είναι και τίποτα σπουδαίο αλλά και μόνο για την πόρωση που προσφέρουν, θα ρίξω τα στάνταρτς μου και θα γουστάρω. Yolo
10. Murder RapΠάρε την πόρωση του Redrum, πολλαπλασίασε την επί δέκα, ύψωσε την στο τετράγωνο κι έχεις σαν αποτέλεσμα αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στο κεφάλι μου. Το Redrum ήταν όντως η αντιστροφή του Murder Rap με κάποιον φανταστικό τρόπο. Δε λέω τίποτα. βάλτο στ'ακουστικά, σφίξτα και με τα χέρια σου και δώσε.
Είναι να απορείς πως αυτό το σκατό δεν έχει γίνει ακόμα κλασσικό και δε παίζεται πουθενά. Muggs σ'αγαπώ. Και λίγο yolo ακόμα!
11. Tension (Feat. Action Bronson & B-Real)
Πάμε και για το κλείσιμο, τελευταίο κομμάτι στο album. Ωραίο κομματάκι κι αυτό, ακούμε και λίγο B-Real μετά από καιρό. Για κάποιο λόγο ο Action Bronson τα σκάτωσε στο Gems From The Equinox και δυσκολεύτηκε να δώσει καλές στροφές. Μόνο στο Shea Stadium κάτι έλεγε.
Ο B-Real τους τρώει και τους δυό, τον Action Bronson για πρωινό, τον ML όχι ακριβώς στο νήμα αλλά λίγο πριν. Μετά από καιρό Muggs και B-Real μαζί σημαίνει νέος δίσκος Cypress Hill? Αν έγραφα αυτό το review όταν βγήκε ο δίσκος, όπως ακριβώς είχα σχεδιάσει, θα ήταν ένα αναπάντητο ερώτημα, αλλά τώρα ξέρουμε πως αυτό είναι αλήθεια! Μάλιστα κυκλοφόρησε ήδη το Band Of Gypsies, ένα πολύ δυνατό track για come back των χασισομάνιαξ Cypress Hill.
Το Gems From The Equinox είναι μια σχετικά καλή αναβίωση των late 90's του είδους. Με πιο σύγχρονες παραγωγές για να ταιριάζει και στο σήμερα. Στιχουργικά είναι trashιά, αν κι έχει κάποιες καλές στιγμές. Αν ο Action Bronson μπορούσε να συνεισφέρει σε πιο ικανοποιητικό βαθμό, ίσως να ανέβαινε ένα επίπεδο πάνω, μιας και η παρουσία του δεν ήταν καθόλου αμελητέα, σε τρία κομμάτια δήλωσε παρόν. Από επιθετικότητα, σκίζει. Αυτό τώρα, εμένα προσωπικά μ'αφήνει μεν αδιάφορο σαν ύφος, αλλά να πω ότι δε το ευχαριστήθηκα όταν το άκουγα, ψέματα θα πω. Έκατσα και το φχαριστήθηκα κι έβγαλα και το σκασμό. Το έφαγα το σανό μου που θα λεγε κανείς εις την οπαδικήν. Ο Meyhem Lauren έχει φτιάξει ένα στυλ χωσιματικό που κατά τη γνώμη μου είναι τεχνικά ασυναγώνιστο. Αν στρώσει λίγο αρκετά το στίχο του, θα μιλάμε σε λίγα χρόνια για ένα πολύ βαρύ όνομα. Φοβερά deliverys. O Muggs φαίνεται να κανε την καλύτερη προπόνηση θες; προετοιμασία θες; πες το όπως θες τέλος πάντων για να τα δώσει τώρα όλα στον δίσκο που περιμένουμε, αυτόν με τους Cypress Hill. Από την σειρά vs, το Gems From The Equinox θα το έβαζα αμέσως μετά το Grandmasters, αν με ρωτούσες ποτέ.
Παρ'όλα αυτά δε ξέρω αν πρέπει να προτείνω τον δίσκο για αγορά. Αν μπορείς να ανεχτείς το μονότονο gangsterιλίκι, τράβα πάρε τον όσο ακόμα είναι φθηνός. με 15-20 γιούρια τον κάνεις δικό σου. Αν πάλι δεν αρκείσαι σε αυτό, ξέρεις ότι πληρώνεις τον δίσκο για να ακούς 2 άντε 3, άντε το πολύ 4 κομμάτια. Άμα τα'χεις εύκαιρα, οκ, αν όχι, καλύτερα φύλαξε το μισό σου μεροκάματο για τίποτα άλλο, πιο ποιοτικό. Αν είσαι πάλι dj, εγώ θα λεγα να τον πάρεις όντως τον δίσκο, μιας που 'χει 3 κομματάκια που παίζουν πολύ άνετα και σε μαγαζί. Αν πάλι είσαι πραγματικός gangsta, ε τότε ναι, οφείλεις να το κάνεις δικό σου το Gems From The Equinox.
Πρόσεξε: Δε λέω ότι είναι κακός δίσκος. Ίσα ίσα. Όπως είπα και πριν, είναι μια καλή αναβίωση της καλύτερης εποχής του hiphop. Τα προβληματάκια του τα 'χει όμως.
Α, ναι, κυκλοφορούν και κάποιες deluxe εκδόσεις με τα επιπλέον κομμάτια: Psychedelic Relic, Northern Blvd (feat. Hologram) στη μία περίπτωση και Champion Style & Frozen Angels στην άλλη. Το πρώτο πακέτο είναι λίγο καλύτερο νομίζω, αλλά μη φανταστείς και καμιά τρελή διαφορά. Και τα 4 κομμάτια καλώς μείναν στην απ'έξω. Ίσως με εξαίρεση το Psychedelic Relic, μιλάμε για σκουπίδια. Αλλά και τα 4 είναι κομμάτια που θα χαλούσαν την φοβερή συνοχή του δίσκου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου