Jolly Roger - Τα Ρέστα Κράτα Τα (2011)

Οι Jolly Roger ξεπετάχτηκαν από το πουθενά, στην Αθήνα το 2011, με το Τα Ρέστα Κράτα Τα. Τότε ήταν 3, τώρα μείναν 2, αποχώρησε η Maverick, μείναν ο Anima και ο Πινόκιο.

Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη, καθώς μέχρι τότε στη γραικία σπάνια έβγαινε κάτι αξιόλογο και κυρίως, κάτι διαφορετικό απ'το συνηθισμένο. Είχαμε κάποιες καλές κυκλοφορίες και τα προηγούμενα χρόνια, αλλά ήταν λίγες. Και σχεδόν πάντα, ότι έβγαινε έπρεπε να'ναι υπό την επίβλεψη των παλιότερων.
Οπότε όταν έπεφταν νέα ονόματα στην πιάτσα χωρίς κηδεμονηλίκια από προηγούμενους, ήταν καλά νέα.
Καινούριες παρέες, καινούριες ιδέες. Έπρεπε κάπως να ξεκοπούν τα πράγματα από αυτούς που "το φέρανε" και συνέχιζαν να υπάρχουν ως μεγάλα ονόματα, αξιοποιώντας αυτό το γεγονός. Τους είχαμε φάει 20 χρόνια στη μάπα και ήταν σχεδόν όλοι άμπαλοι και πειραγμένοι. Sorry guyz, no offence, αλλά έτσι είναι.

Ταλέντο υπήρχε βέβαια, απλά δεν υπήρχε σχεδόν κανείς να έχει να σου πει κάτι, πλην ελάχιστων εξαιρέσεων που στην πλειοψηφία των περιπτώσεων ήταν underground. Την τελευταία δεκαετία αυτό ευτυχώς άλλαξε και συνεχίζει να αλλάζει.


Το Τα Ρέστα Κράτα Τα πρέπει να το δεις σαν το πρώτο βήμα μιας νέας παρέας σε ένα τέτοιο περιβάλλον, που ακόμα δεν είχε σπάσει ο πάγος. Τότε ήταν ακόμα δύσκολο να ξεγράψεις 20 χρόνια στρεβλού hiphop, που πολλές φορές δε λεγόταν καν έτσι. Αυτή είναι και μια παθογένεια που έχει ο δίσκος και φαίνεται, στιχουργικά και ερμηνευτικά, αλλά προφανώς είναι δικαιολογήσιμη. Δεν θα ήταν, αν μιλάγαμε για τον 2ο ή τον 3ο δίσκο τους κοκ. Αλλά αν παρακολουθήσεις την πορεία των Jolly Roger θα δεις και μόνη σου ότι γρήγορα ξέφυγαν απ'αυτό.

 Αργότερα, μαζί με άλλους, οι Jolly Roger θα στήσουν το Θέατρο Δρόμου και θα φτιάξουν μια σειρά από πολύ ενδιαφέροντα πραγματάκια και μάλιστα όχι μόνο μουσικά.
Για πάμε λίγο να ακούσουμε τον δίσκο.


01. Οι Αρκούδες Που Γεράσανε
Πρόκειται για το intro του δίσκου, αλλά αφού δεν είναι skit κι έχει beat, στρέχει. Το sample από την σονάτα του σεληνόφωτος με την αφήγηση του Ρίτσου νομίζω ότι είναι από μόνο του καταπληκτικό και ταιριάζει με το ύφος του Τα Ρέστα Κράτα Τα. Για εισαγωγή well done.

02. Απ' Των Ονείρων Σου Τα Πάθη
Θεωρώ ότι οι σημερινοί Jolly Roger θα μπορούσαν να αποδώσουν το συγκεκριμένο κομμάτι πολύ καλύτερα πια, αλλά δεν είναι νέα αυτά που σου λέω. Εδώ φαίνεται ξεκάθαρα η επίδραση των παλιότερων στην τεχνοτροπία του στίχου (με λέξεις όπως χώμα, αστέρια κλπ), και δυστυχώς οι παλιότεροι ήταν κάτι σάπια σούργελα. Δε νομίζω ότι υπάρχει κανείς εκείνα τα χρόνια που να ξέφυγε απ'την επιρροή τους, γιατί να το κάνουν οι Jolly Roger πριν καν τα 20 τους στο πρώτο τους βήμα; Αντιθέτως, υπάρχουν κάποια σημεία που καταφέρνουν να ξεχωρίσουν και προσθέτουν κάποια στοιχεία που δεν είχαμε ξαναδεί μέχρι τότε, τουλάχιστον απ'τα γατόνια που δεν παίζαν ιδιαίτερα με τα λογοπαίγνια και τον εξυπναδίστικο στίχο, που ήταν της δίπλα σχολής.
Θυμάμαι ότι το 2011 όταν έπαιζε το άλμπουμ στο repeat στ'ακουστικά μου, το συγκεκριμένο κομμάτι ήταν το πρώτο που είχα αρχίσει να skipάρω πάντως. Κι εκείνα τα χρόνια μπορούσα κι άκουγα πιο ευχάριστα τέτοιου είδους κομμάτια.
Η παραγωγή σήμερα δε μου αρέσει καθόλου, παραθυμίζει "έντεχνο" για τα γούστα μου και νομίζω ότι δε βοηθάει και τους Πινόκιο & Anima να ραπάρουν πάνω της.

03. Κάτι Τέτοια Βράδια
Γουστάρω την παραγωγή του ακόμα και σήμερα, όπως και τον τσαμπουκά που βγάζει το ρεφρέν. Ο τρόπος που ραπάρουν Maverick, Anima & Πινόκιο είναι μεν απαρχαιωμένος και στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα μετεφηβικό ξέσπασμα, αλλά και τι μ'αυτό; Δεν λέω ότι άντεξε στο χρόνο κι ακούγεται και σήμερα όπως το 2011, σε καμία περίπτωση, αλλά η αλήθεια είναι ότι και τότε το έλιωνα και τώρα γούσταρα που το ξανάκουσα.

04. Άννα
Άμα θες να δεις πόσο πολύ εξελίχθηκε από τότε ο Πινόκιο, τότε άκου αυτό, πρόσεξε προφορά, ανάσες, μέτρο, άνεση κλπ, και μετά άκουσε τον σε οτιδήποτε έχει ηχογραφίσει από το 2014 και μετά. Και φάε τη σκόνη του.

05. Βοήθεια Μας
Απόδειξη του ότι οι Jolly Roger έχουν χιούμορ και δεν είναι τόσο μονόχνοτοι όσο δείχνουν.

06. Ας Τον Τρελό Στην Τρέλα Του
Έχει κάτι από αισθητική σουηδικής death metal μπάντας που την είδε να κάνει κάτι με πιο σύγχρονο και προσιτό ήχο, κουρεύτηκε και φόρεσε νεοϋορκέζικα σκουφιά και φαρδιά παντελόνια και βγήκε να γυρίσει videoclip.
Μοναδική παραγωγή για τα δεδομένα της εποχής νομίζω, ξεχωρίζει. Τα μισά και βάλε λόγια τα θυμόμουν απ'έξω κι αυτό μου άφησε μια πολύ ευχάριστη αίσθηση. Δε το λες και λίγο, για outsider κομμάτι. Solo Anima εδώ, το μοναδικό στο album.

07. Βόλτα
Απ'τα αγαπημένα μου στο δίσκο. Ναι, είναι εφηβικό, ρομαντικό, γλυκανάλατο, αλλά ταυτόχρονα πανέμορφο.

08. Βρε Δε Σφάξανε
Σοβαρεύουν τα πράματα. Αυτό το κομμάτι ήταν η αιτία για να αποφασίσω να ακούσω όλο το δίσκο και να σκαλώσω με τους Jolly Roger. Ήταν το πρώτο πράγμα που άκουσα ποτέ από αυτούς, πρέπει να'ταν λίγο πριν το καλοκαίρι του '11. Μου είχαν κάνει εντύπωση 3 πράγματα: Η γαμιστερή παραγωγή του George Wye για τα τότε δεδομένα στη γραικία, το εντελώς προσωπικό και πρωτότυπο στυλ στην σύλληψη της ιδέας αλλά και στο performance, και το πόσο κοντά σ'αυτά που σκεφτόμουν εγώ ο ίδιος, ήταν αυτά που λέγαν.
Μάγκα μου, δεν υπήρχε άλλο τέτοιο πράμα το 2011 ή πιο πριν, ούτε καν το πλησίαζε. Δε νομίζω οτί υπήρξε κάποιος άλλος ράπερ μέχρι εκείνη τη στιγμή που να ξέρει τι ακριβώς θέλει να πει, όσο αυτοί εδώ οι τσάκαλοι και μάλιστα ενώ ήταν ακόμα νιάνιαρα. Ρησπέκτ. Μόνο.

09. Ας Συστηθούμε
Το κομμάτι που θα'πρεπε να 'ναι αμέσως μετά τις αρκούδες. Ίσως το πιο εφηβικό στο album. Τώρα, ξέρω ότι μπορεί να σου την σπάνε τα εφηβικά και να το παίζεις ότι εσύ δεν είσαι τέτοιος, αλλά αυτό συμβαίνει μόνο επειδή πρόσφατα ξεπέρασες τη δική σου εφηβεία και δε θες καν να το θυμάσαι, άσε που αυτό συνέβη με πενταετή καθυστέρηση κι είχες γίνει 25 χρονών γαϊδούρι! Τι πιο υγιές από το να ακούν οι έφηβοι αυτό, κι όχι τις σαχλαμάρες που κυκλοφορούν εδώ κι εκεί; Τι πιο ειλικρινές;
Το Φίλε της Τάνιας Τσανακλίδου, πειραγμένο στα samples.

10. Φρόντισε Τη Δουλειά Για Μένα
Χωρίς λόγια. Κι άλλο δείγμα της γαματοσύνης του George Wye. Δεν είναι τυχαίο που στο theReunion)( ο συγκεκριμένος θα τα σπάσει όλα. Samplάρει πειραγμένα το Take Care Of Business της Nina Simone, καλή δειγματοληψία. Τέτοια θέλουμε!

11. Πατρίδα
Διασκευή τραγουδιού του Αλκίνοου Ιωαννίδη, πιο πετυχημένα δε γινόταν, το drum kit που χρησιμοποίησε ο George Wye ρίχνει ντουβάρια. Κρίμα που δεν έχει Anima.

12. Βροχή
Τον Ρένο Αποστολίδη τον είχα ανακαλύψει καναδυό χρόνια πριν και όταν τον άκουσα σαμπλαρισμένο εδώ στην εισαγωγή, σήκωσα τις γροθιές μου και παραλίγο να φωνάξω γκοοοοολ. Ήταν απλά άλλη μια επιβεβαίωση ότι οι Jolly Roger, ήταν κάτι για μένα.
Κάποιους στίχους δε τους πιάνω αλλά γενικά η Βροχή μ'αρέσει.

13. Κι Όμως Έζησα
Δεν ξέρω ποια απαγγέλλει Λειβαδίτη στην εισαγωγή, αλλά το κάνει καλά.
Βασικά, κοίτα έκπληξη. Αυτό το outsider κομμάτι έχει αντέξει στο χρόνο και στέκει και σήμερα πολύ καλά, καλύτερα από άλλα tracks του δίσκου που 'χαν γίνει πιο hit τότε. Θρίαμβος! Έχουν και οι 3 από μια στροφή κι αυτό το κάνει ακόμα πιο ωραίο! Μαζί με το Βρε Δε Σφάξανε το 'χω στα καλύτερα του δίσκου. Πολύ δυνατό, μπράβο!

14. Να Γελάς
Δε μπορώ να θυμηθώ από που είναι το sample της μελωδίας κι έχω στύψει το κεφάλι μου. Άμα ξέρεις πες. Θυμάμαι ότι παλιότερα δε το skipαρα καθόλου και το άκουγα, αλλά δε θυμόμουν καθόλου τους στίχους τώρα. Θα το χαρακτήριζα filler αλλά είναι λίγο καλύτερο απ'αυτό.

15. Μην Πάμε Απόψε Πουθενά
Beat που δε ξέραν τι να το κάνουν γιατί δύσκολα ραπάρεις πάνω του και το πέταξαν έτσι σκέτο στο δίσκο. Δεν κακό, δεν σπουδαίο άρα τι είναι; filler.

16. Πόσος Χρόνος Μου Απομένει
Θα μπορούσε να 'ναι το theme song κάποιας noir ταινίας με έγκλημα, έρωτα και βροχή. Μάλλον φταίει το sample του, σκέψου ότι μου 'φερε στο μυαλό το Only Built 4 Cuban Linx. Ότι να'ναι, ξέρω, καμιά σχέση.
Δεν είναι το κομμάτι που θα έβαζα σε κάποια λίστα μου, ούτε θα το 'βαζα να παίζει έτσι στα ξεκάρφωτα, αλλά το 2011 έστεκε μια χαρά.

17. Τα Ρέστα Κράτα Τα
Κι αυτό δεν παίζει να το ακούσω πια με τίποτα, δε μπορώ να ακούσω τέτοια μουσική και τόση εσωστρέφεια γενικότερα, αλλά είναι η απόδειξη ότι το Τα Ρέστα Κράτα Τα ήταν ειλικρινείς κατάθεση ψυχής, δε το παίζαν ούτε φτασμένοι hiphopάδες, ούτε τίποτα. Και γενικά δε το παίζαν. True stuff έχεις εδώ, εκτίμησε το σαν τέτοιο κι ας μη το ακούς.
Εντάξει, μεγάλο μέρος του δίσκου έχει περιορισμένο / εφηβικό κοινό, και θα μπορούσε ίσως να πει κανείς ότι δεν είναι "και τόσο hiphop", αλλά σίγουρα είναι περισσότερο ο εαυτός τους από χίλιουσδυό άλλους, που πουλάνε ψέμα, ειδικά αν μείνουμε σε χιπχοπάδες αυτής της ηλικίας. Κι όχι μόνο. Από κάτι τέτοια, εγώ προτιμώ αυτό κι ας μην είναι του γούστου μου, μουσικά.

18. Outro
Παίζει μια φανκιά στο background κι από πάνω κάνουν χαβαλέδες. Ρε, αυτά δεν είναι για background, τέτοια τα θέλουμε στα μούτρα μας! Φέρτε τα μπροστά, κόψτε τα και χώστε ραπς να κρυφτούνε όλοι.

19. Βροχή v2 
Remix της Βροχής που δεν είναι για μένα, ροκάδες, μεταλάδες κλπ φυλές, μπορεί να το γουστάρουν περισσότερο. Προτιμώ το πρωτότυπο.



Σίγουρα το Τα Ρέστα Κράτα Τα δεν είναι ο δίσκος που άντεξε στο χρόνο για να μπορεί κανείς να τον χαρακτηρίσει κλασσικό, ή έστω πολύ καλό. Δε νομίζω ότι επεδίωξε κάτι τέτοιο άλλωστε. Αλλά όταν βγήκε, πέρα απ'τη φρεσκάδα του, θεωρώ ότι έπαιξε ρόλο στο να πάει τα πράγματα επιτέλους και κάπου αλλού, να ανοίξει δρόμους που ήταν ανεξερεύνητοι. Και η μετέπειτα πορεία των Jolly Roger το επαληθεύει αυτό. Δυο ή τρία κομμάτια πάντως που ακούγονται και σήμερα λες και βγήκαν χθες, υπάρχουν στο δίσκο. Αλλά σε καμία περίπτωση το Τα Ρέστα Κράτα Τα δεν είναι για θάψιμο. Μπορεί να μην έχει πολλά καλά performances, μπορεί να έχει παθογένειες, αλλά είναι true ως το κόκαλο.

Αξίζει να ακουστεί πάντως ο δίσκος και νομίζω ότι κάνει και για απαίδευτα στο hiphop αυτάκια. Ευκαιρία να μυήσουμε και κανέναν στο είδος, που μέχρι τώρα δεν άκουγε τέτοια μουσική, δε νομίζεις;
Δε βρήκα να σου βάλω link απ'το οποίο να μπορείς να αγοράσεις τον δίσκο, (έβαλα μόνο στην αρχή ένα link από discogs για να μπορείς να δεις εξώφυλλα κλπ και τα υπόλοιπα είναι youtube για να ακούς το δίσκο απ'το επίσημο κανάλι τους) οπότε θα πέσω χαμηλά να αναδείξω το σπουδαίο και θα σου δώσω το facebook page των Jolly Roger, να επικοινωνήσεις μαζί τους και να στο στείλουν οι ίδιοι. Ευκαιρία να πάρεις κάτι γλιτώνοντας και την διαμεσολάβηση των δισκογραφικών. Αν δεν έχεις φατσοβιβλίο, πάρε κι ένα mail επικοινωνίας από το τελευταίο τους project (που σκίζει ατσάλια σαν το βιμπράνιο του Black Panther) the2016reunion@gmail.com .
Αν δε μείνεις ευχαριστημένος με το Τα Ρέστα Κράτα Τα, αυτό δε παίζει να σε αφήσει ρέστο, μπέσα τώρα, μιλάμε για ποιότητα.

Σκέψου τι άλλο είχες εδώ στη γραικία για θάψιμο κι έχασες την ευκαιρία να βγάλεις άπειρο γέλιο, με: Απόγονους προγόνων αρχαιόπληκτους εθνικιστές, τρελαμένους που λένε για πρωτόκολλα της σιών εν έτει 2016, εγωκεντρικούς ψεύτες που αναρωτιούνται γιατί φεύγουν οι πρόσφυγες από εμπόλεμες ζώνες και λένε ότι δεν είναι όλοι οι φασίστες κακοί, κι ένας Allah ξέρει τι άλλο. Next time, think about it!