Onyx - Shut 'Em Down (1998)

Είμαι τσογλανάκι στην 3^η γυμνασίου κι όσα φράγκα μου δίνουν για να τρώω στο σχολείο, τα κρατάω κρυφά κι όταν μαζεύονται αρκετά, πάω τα απογεύματα της παρασκευής και τα ψωνίζω σε cd (ναι cd, ήμουν σπόρος τότε και δεν ήξερα). Έβγαινε κάπου 1 cd κάθε 2-3 βδομάδες. Καθόλου άσχημα. Ήδη έχω κάποια hiphop albums, 4-5 της εποχής ξέρω γω, έχω πάρει και παίρνω εννοείται και κάποια γραίκικα, αλλά είναι η φάση που κάνω άνοιγμα και στο Hardcore, στο Punk, στο metal (ουδείς άσφαλτος που λέει και η λαϊκή αοιδός) κι άλλα διάφορα.
Πάω στο γνωστό δισκάδικο, σαν χθες το θυμάμαι, αποφασισμένος όμως για hiphop αυτή τη φορά, και ξεχωρίζω για να ακούσω προσεκτικότερα από τα ακουστικά, τα εξής: Nas - It Was Written, Xzibit - At The Speed Of Life, Arsonists - As The World Burns, Cam’Ron - Confessions Of Fire, Delinquent Habits - Here Comes The Horns, Notorious B.I.G. - Life After Death, The Roots - Things Fall Apart, Big Pun - Capital Punishment, Capone-n-Noreaga - The War Report, Boot Camp Clik - For The People, Onyx - Shut ‘Em Down και καναδυό ακόμα που δε θυμάμαι, καταστρέφοντας κάθε ελπίδα του έτσι κι αλλιώς εξαγριωμένου απ’τις προηγούμενες επισκέψεις μου υπαλλήλου, να κλείσει λίγο νωρίτερα. Τότε σχεδόν το χαιρόμουν αλλά τώρα ντρέπομαι απεριόριστα.

Λίγο το άνοιγμα που σου λεγα πριν, με τα οργισμένα μουσικά είδη, λίγο η παιδική αφέλεια και η καθόλου καλή τότε ακόμα γνώση αγγλικών, λίγο ίσως η εφηβεία, με κάνουν να αφήσω πίσω μου δισκάρες που δεν έχω ούτε και σήμερα στη συλλογή μου και να φύγω με το Shut ‘Em Down! Με κορόϊδεψαν οι Onyx! Ναι, είμαι ένοχος, εγώ το έκανα, το παραδέχομαι. Πάλι καλά που δεν έφυγα χέρι χέρι με τον Cam’Ron δηλαδή.
Ακούγοντας το Shut ‘Em Down τώρα αναγνωρίζω ότι έπαιξε κάποιο ρόλο στο expanding του gangsta hiphop ύφους και ήχου, αλλά ακόμα αναρωτιέμαι τι με έκανε να ψαρώσω και να αγνοήσω τόσες δισκάρες για πάρτυ του.
Οι Onyx σ’αυτή τη φάση είχαν βγάλει ήδη δυο δισκάρες, κέρδιζαν χώρο συνεχώς και κάπου τότε ήταν που ξεκινούσε και η καριέρα τους στο ηθοποιηλίκι, αλλά μη με βάζεις να σου λέω για ταινίες και τέτοια τώρα. Α, ναι, υπάρχει και το 3^ο μέλος, ο Sonny Seeza που ξέμεινε στη μουσική και δε πέρασε ποτέ στο επόμενο στάδιο, αλλά ποιος θυμάται ακόμα τον Sonny?
Και βγάζουν αυτό. Καταλαβαίνω ότι από τη μία πήγαιναν για τα φράγκα, ότι δίναν βαρύτητα στην υποκριτική κι ότι ταυτόχρονα έπρεπε να βγει κι ένας δίσκος για να ξεδιψάσουν το κοινό τους που μεγάλωνε διαρκώς, αλλά ήταν απαραίτητο να γίνει τόσο πρόχειρα και φορτώνοντας μας όλους αυτούς τους “πασίγνωστους” ράπερ στ’αυτιά μας; Δηλαδή δεν έφτανε που ο Sticky Fingaz μας κουβάλησε το αδερφάκι του, τουλάχιστον αυτός είχε μια κάποια αξιοπρέπεια σαν ράπερ (όταν λέω αξιοπρέπεια μη φανταστείς ότι έλεγε και τίποτα σπουδαίο, απλά είχε ξαναπροσπαθήσει να ραπάρει μια δυο φορές σπίτι του πριν τον δίσκο) αλλά ποιος είναι ο Clay The Raider, ποιος διάολο είναι ο Bonifucco ή ο Greg Valentine, ή ο J Mega, ή ο Bubba Smith, ή ο Sunshine και δε ξέρω ποιοι άλλοι. Που τους βρήκατε; Πουλάγανε χόρτο στη γωνία, σας το άφησαν σε καλή τιμή και σας έψησαν; Απ’όλους αυτούς τους μυστήριους κόπανους, μόνο ο Chocolate με το lame όνομα του άξιζε κάπως. Κι από τους γνωστούς μου φορτώνετε και δυο αχώνευτους, τον σκυλοφωνάρα DMX και τον 50 Cent, που ουσιαστικά του δίνουν την πρώτη του ευκαιρία, είναι η πρώτη του παρουσία σε μεγάλο δίσκο, ντροπή σας Onyx, θα μπορούσατε να του δώσετε μια σακούλα χόρτο και την ευχή σας να πάει στο καλό. Τώρα τον τρώμε όλοι στη μούρη.
Απορώ με τον εαυτό μου, γιατί και το στρατοκαυλέ εξώφυλλο (αίσχος, και δε με νοιάζει αν είναι αναφορά σε καμιά ταινία που θα παίζανε) δε με έψηνε από τότε, και παρ’όλα αυτά με καταφέρατε και το πήρα...

01. It Was Onyx (Skit)
Σκιτάκι όπου κάποιοι έχουν πιάσει κάποιον και τον απειλούν για να τους πει κάτι του στυλ ποιος το κανε (ποιο άραγε;) Μετά από φοβερές απειλές, πολύ πόνο, βασανιστήρια και πιθανώς αγριοκοιτάγματα, όλα αυτά μέσα σε μισό λεπτό, ο όμηρος σπάει (και πολύ άντεξε εδώ που τα λέμε, άντε να τελειώνουμε) και τα ξερνάει όλα. Οι Onyx ήταν. Οι Onyx είναι που γίναν σκατά για να γίνουν ηθοποιοί.
02. Raze It Up
Τώρα μάλιστα. Μπαίνει πράγματι πορωτικά κάνοντας αναφορά στους εαυτούς τους και το κομμάτι Throw Ya Gunz από τον πρώτο δίσκο, το bacdafucup. Την πρώτη στροφή την τρώει ο Fredro Starr για να παρουσιάσει στο κοινό με το καλημέρα πόσο πνιγμένος στα ντραγκζ είναι γιατί έτσι ξεκινάνε οι καλοί δίσκοι. Δε κρατιόταν ο καημένος, ήθελε να το πει κάπου. Αμέσως μετά αφήνουν τον Sonny Seeza να πει μια στροφή επειδή είχαν κέφια, ευκαιρία που δεν αρπάζει ακριβώς απ’τα μαλλιά αλλά δεν ήταν κι άσχημη η στροφή του μην παρεξηγείς το χιούμορ μου, και μετά μπαίνει ο Sticky Fingaz που φυσικά τους ξεπερνάει και τους δυο σε στυλ, σε τεχνική, στο στίχο και στην τσίτα απ’την κόκα. Τίποτα αξιόλογο αλλά μπορώ να πω ότι όταν είσαι 14-15 και ακούς τόσο τσαμπουκαλεμένους ράπερζ λες ώπα κάτι τρέχει εδώ, ειδικά πάνω σ’αυτή την απλή αλλά καλά περιποιημένη beatάρα του Keith Horne (που είναι αυτός τόσα χρόνια χαμένος;)
03. Street Nigguz (feat X1)
Και μιλώντας για beatάρες, αυτό εδώ του Dj Scratch μου ‘χει καρφωθεί από τότε στο μυαλό. Μου άρεζε και μου αρέσει ακόμα αυτό το άρρωστα Jazzy και κάπως καθυστερημένο sample πιάνου που πέφτει βαριά-βαριά και το απλό beat από πίσω. Όλοι ραπάρουν αξιοπρεπώς εδώ, ακόμα κι ο X1 και φυσικά όπως πάντα χαίρεσαι να ακούς τον Sticky.
Το αγαπάω κι ας μη λέει και τίποτα σοβαρό, άλλωστε πολλούς απ’τους στίχους τότε τους λέγαμε παρέα με δυο συμμαθητές, όσα πιάναμε τέλος πάντων τότε, γιατί σαν εικόνες μας ήταν πολύ οικείες απ’τις βλακείες που κάναμε σα παιδιά και θα μου θυμίζει πάντα τον Alpay, ένα συμμαθητή που δυστυχώς σκότωσαν νωρίς.
04. Shut ‘Em Down (feat DMX)
Σου δίνουν την εντύπωση ότι κοπιάρουν τον εαυτό τους κι εδώ, όπως στο Raze It Up, αλλά δε μπορώ να μην πω για τα ποιοτικά performance και των τεσσάρων εδώ. Ακόμα κι ο DMX που γενικά δε γουστάρω καθόλου έχει υποδειγματική στροφή λέγοντας τις ίδες τραβηγμένες gangsta μαλακίες με τους άλλους τρεις βέβαια. Σ’αυτό το κομμάτι πάντα με πόρωνε περισσότερο η στροφή του Sonny Seeza. Στο ίδιο ύφος με το Raze It Up, διατυμπανίζουν παντού ότι έχουν όπλα και ναρκωτικά, μη τυχόν και υπάρχει κάνας μπάτσος που δε το ξέρει ήδη. Sample από Jacques Brel το Viellir, έξυπνο και σωστά trimαρισμένο cut.
05. Broke Willies (feat X1)
Βοηθάμε τα μικρά αδερφάκια να αναδειχθούν θα μπορούσε να’ναι ο υπότιτλος του κομματιού, αφού ο X1 κάνει δεύτερες και χώνει ατάκες σχεδόν σε όλο το track.
Άμα σου πω ότι ενώ είναι αντικειμενικά το καλύτερο κομμάτι του δίσκου κι όταν ήμουν σπόρι το skipαρα συνέχεια; Τότε μου ακουγόταν βαρετό, τώρα είναι απ’τα λίγα grooves του Shut ‘Em Down που θα μπορούσε να παίξω στο ξεκούδουνο όταν αράζω σπίτι, ή ακόμα και στα dj sets μου;  Πολύ σοβαρότερος κι εμπνευσμένος στίχος χωρίς εξωπραγματικές πόζες, διασκεδαστικό ρεφρενάκι και Miss You από Rolling Stones sampleαρισμένο στο beat. Ακόμα και στα χειρότερα τους οι Onyx είχαν να δώσουν.
06. For Nothin (Skit)
Ναι είστε γκάνγκστας το ξέρουμε, πάμε παρακάτω
07. Rob & Vic (feat X1 & Chocolate)
Αν και το δυνατό storytelling skill των Onyx χαραμίζεται σ’αυτή τη ξενέρωτη κι απόλυτα βαρετή παραγωγή του Keith Horne εντελώς άδικα, θα πω ότι είναι αρκετά καλό το κομμάτι. Παίζει όταν ήμουν πιτσιρικάς να το ‘χα ακούσει ολόκληρο 1 ή 2 φορές, πάντα το προσπερνούσα γιατί βαριόμουν. Πολύ δυνατό storytelling, το τονίζω. Κι ο Chocolate δυνατός.
08. Face Down
Κλασσικές μαλακίες του Αντρέα εεε των Onyx. Γκάνγκσταζ μαλακίες. Οκ, να παραδεχτώ ότι εδώ είχαν έμπνευση τουλάχιστον και είχαν κάτι να μου πουν. Κρίμα που χαραμίστηκαν σ’αυτό το σκοτεινό μεν, βαρετό δε beat του Self. Αξιολάτρευτω performance από ποιον άλλο; Τον Sticky Fingaz… Και να πούμε ότι ακόμα και στη δισκογραφική του παρουσία φαίνεται ότι το’χει με την υποκριτική. Αλήθεια ποιος σκρατσάρει εδώ; Γιατί δε το γράφει πουθενά; Sample απ’το In-a-Gadda-Da-Vida από Iron Butterfly. Κοίτα να δεις, απ’το ίδιο έχουν πάρει και οι Poor Righteous Teachers στο Easy Star από το Pure Poverty! Και είναι άκυρη psychedelic rock μπάντα. Ορίστε, οι Νεοϋορκέζοι μαύροι ξέραν κι όχι μόνο από μαύρη μουσική. Εσύ ξέρεις;
09. Cops (Skit)
Κι άλλο άχρηστο σκιτ, τουλάχιστον είχε λίγο πλάκα που υποτίθεται οι τύποι στο αυτοκίνητο ακούν Onyx πριν τους σταματήσουν οι τσέοι.
10. Conspiracy (feat Clay The Raider & X1)
Για χρόνια νόμιζα ότι αυτός που χώνει την πρώτη στροφή ήταν ο Sticky, αλλά τελικά είναι το αδερφάκι του ο X1, μπράβο μικρέ (να πω εδώ ότι έχει πεθάνει πια, από άγνωστη αιτία, μάλλον όμως αυτοκτόνησε. Τον Ιούλη του 2007).
Αν και δεν είναι τίποτα σπουδαίο, η απλή μελαγχολική παραγωγή μου άρεζε και δεν σκοπεύω να το αλλάξω αυτό τώρα στα γεράματα.
11. Black Dust (feat X1)
Ωραία παραγωγή από Dj Scratch που όμως χαραμίστηκε σε ανούσιους στίχους και χάλια ραπς. Έχει κάποιες ωραίες / διασκεδαστικές αναφορές πάντως.
12. One Nation
Δικαιολογίες ε;
13. React (feat Bonifucco, X1, 50 Cent & Still Livin)
Προτιμώ το Mona Lisa από Slick Rick, απ’το οποίο δανείζετε τη παραγωγή, αλλά παρ’όλο που συμμετέχει κι ο μαλάκας μαζί με τους μυστήριους κόπανους, το κομμάτι ακούγεται και χωρίς να ‘χεις πιεί ένα μπουκάλι τζιν. Απλά έχε το νου σου να μην δεις το κλιπ του που είναι απαράδεκτο, γιατί μετά, το μπουκάλι τζιν θα’ναι απαραίτητο. Σαν παιδί το skipαρα πάντα και το ίδιο σκοπεύω να κάνω πάλι. Αλλά εσύ δώστου μια ευκαιρία, ποτέ δε ξέρεις.
14. Veronica
Ίσως με μια καλύτερη παραγωγή να μου κρατούσε το ενδιαφέρον, αλλά και το sample - Veronica από Bad Boys δε μου έκατσε καλά. Έχει κάποιο ενδιαφέρον γιατί σε κάποια σημεία οι Onyx τραγουδάνε αντί να ραπάρουν. Πολύ περίεργο που κατάφερε και κυκλοφόρησε, έχει κάποιους προκλητικά πολύ σκληρούς στίχους που δεν είναι και καθόλου του γούστου μου. Το μόνο θετικό ότι μάλλον στο τέλος της ιστορίας ο Sticky και η παρέα του στην καλύτερη περίπτωση τις αρπάζουν, στην χειρότερη φτάνουν στο τέλος τους. Τους άξιζε τους σκατιάρηδες, άντε με τις μισογύνικες μαλακίες.
15. Fuck Dat (feat X1, Bubba Smith, J Mega, Greg Valentine & Sunshine)
Μπορείς να το δεις και σαν οι Onyx να θέλαν να μας παρουσιάσουν τη νέα γενιά, τα φιλαράκια τους που θα γίνουν οι νέες μούρες στον χώρο, όπως κάναν άλλωστε κι άλλοι πολλοί, πχ οι Wu. Το θέμα είναι ότι τους Sunz Of Man ή τους Killarmy τους ξέρει και η γάτα μου ενώ αυτούς τους τύπους δε τους ξέρει κανείς. Onyx αστοχήσατε. Ραπάρουν με ψυχή οι κολλητοί, αυτό τους το δίνω πάντως. Και νομίζω ότι μια στις δυο το γλιτώνει το skip. Η παραγωγή του Self το παίρνει το μπουρμπούρι της πάντως.
16. Ghetto Starz (feat Lost Boyz)
Μπααα... Just weak. Skip
17. Take That
Μονόστροφο από τον Sticky Fingaz με ωραίο flow αλλά μέχρι εκεί. Νταξ. Χωρίς να’ναι κακό, άμα το ακούς πολλές φορές μάλλον έχεις κάποιο σοβαρό πρόβλημα και θα’ταν καλύτερα να επισκεφτείς ψυχολόγο.
18. The Worst (feat Killa Sin, Method Man, Raekwon, X1)
Και η φωνή του Ol’ Dirty Bastard ακούγεται σαμπλαρισμένη, γιατί δε τη βάλατε κι αυτή στα features για μόστρα; Η μοναδική παραγωγή του Latief στο δίσκο σε industrial χρώματα, θα μπορούσε να ‘ταν και στο Enter The Wu-Tang (36 Chambers) και σαμπλάρει και καναδυο κομμάτια από εκεί, μαζί και λίγο Step To The Rear από Brand Nubian. Not Bad. Και τα πάρε δώσε των mc με διασκέδασαν αρκετά. Το κομμάτι αυτό είχε κυκλοφορίσει και σε single, αν θυμάμαι καλά από την ταινία Ride (που σωστά μάντεψες, πρωταγωνιστούν οι Fredro Starr & Sticky Fingaz). Κανονικά θα λεγόταν Onyx vx Wu-Tang αλλά καλά κάναν και δε το ονόμασαν έτσι μιας και οι μόνοι απ’τους Wu που συμμετέχουν στην πραγματικότητα είναι ο Meth κι ο Rae. Ναθην σπέσιαλ μπατ ιτ στιλλ γορξ. Όπως ακριβώς και το videoclip του.
19. Overshine
Δεν μου άρεσε το beat και δε νομίζω ότι ταιριάζει ούτε στο Shut ‘Em Down, ούτε στους Onyx στην πραγματικότητα. Keith Horne, αυτό έπρεπε να το δώσεις σε καμιά Chaka Khan, όχι σ’αυτούς τους hustlerz…
20. Shut ‘Em Down (feat Big Pun & Noreaga)
Τους φάνηκε πολύ καλό το beat εκεί στην Def Jam για να το ‘χουν πατήσει μόνο οι Onyx, οπότε στείλαν και 4 ακόμα ράπερ να πούνε λόγες (sorry αλλά έπρεπε κάποια στιγμή να κάνω ένα tribute στον mcxtapodi), δηλαδή τον Big Pun και τον Noreaga. Δε νομίζω ότι θα προσέξει κανείς ποτέ τι λένε όλοι αυτοί οι γάτοι εδώ, και δε θα’χουν κι άδικο, δε λένε και τίποτα της προκοπής. Η παραγωγή είναι φυσικά το ίδιο κομμάτι με πριν, αλλά με ελαφρώς διαφορετικό mixing & mastering.


Γι’αυτή τη μαλακία με τα 3μιση άντε 4 ωραία κομμάτια, μόλις είχα ξετσοφλιάσει, άφησα πίσω μου δισκάρες κι αυτό πονάει. Ακόμα περισσότερο πονάει που μέχρι σχετικά πρόσφατα έλεγα ότι το Shut ‘Em Down είναι καλούτσικος δίσκος, ελπίζω να μη το θυμάται κανείς. Δεν είναι. Είναι πολύ κάτω του μετρίου, και είναι κρίμα που οι ίδιοι οι Onyx υποτίμησαν τους εαυτούς τους έτσι, μετά το Bucdafucup και το All We Got Is Us. Παρ’όλα αυτά εγώ το αγαπώ, είναι απ’τους πρώτους hiphop δίσκους που αγόρασα και κάποια κομμάτια, καλώς ή κακώς τα έχω συνδέσει με πρόσωπα και καταστάσεις της παιδικής μου ηλικίας. Κι αυτό δεν αλλάζει. Κάποια στιγμή όταν θα βγάλω πολλά λεφτά και μου περισσεύουν, με την τίμια και ζόρικη εργασία μου εννοείται, όπως έκανες κι εσύ και όλοι οι ανθρώποι που γίναν πελούσιοι, γιατί ξέρεις, έτσι γίνεσαι πελούσιος, μπορεί να τον ξαναπάρω, σε βινύλιο αυτή τη φορά. Εσύ, άσε το Shut ‘Em Down, και κοίτα να πάρεις το All We Got Is Us, άντε και το Bucdafucup, άμα θες να ακούσεις ντε και καλά Onyx. Κάπως μετράει και το #Wakedafucup απ’τα καινούρια τους σε περίπτωση που είσαι νεογνό και δεν αντέχεις τον παλιό καλό ήχο. Πάντως μην παραλείψεις να ακούσεις και το single Ah, And We Do It Like This, που ήταν και η πρώτη τους κυκλοφορία, έτσι για να δεις πως ακούγονταν οι Onyx πριν πέσει αυτή η Gangsta γάγγραινα και τα σαρώσει όλα. Κι αυτός είναι ένας ακόμη λόγος που ήθελα να μιλήσω για τον δίσκο. Πέρα απ’το ηθοποιηλίκι, και χωρίς να λέω ότι και στους προηγούμενους 2 δίσκους οι Onyx δεν ήταν gangsta, εδώ φαίνεται η καθολική του επικράτεια και η βιασύνη να υιοθετηθεί πλήρως αυτό το στυλ. Εννοείται ότι το gangsta rap με διασκεδάζει, αλλά μπάστα λίγο. Αυτό το πράμα εκείνα τα χρόνια ήταν μάστιγα. Και το πόσο λάθος κι αντιδραστικό ήταν, φαίνεται και απ’το πόσο εύκολα, σχεδόν αυτόματα, αφομοιώθηκε απ'τη showbiz και χρησιμοποιήθηκε ουσιαστικά εις βάρος της μαύρης κοινότητας. Και στο μεταξύ τους, με τόσους σκοτωμένους χιπχοπάδες, γκραφιτάδες, οτιδήποτε, αλλά και στη δυσφήμιση των μαύρων στους βλαμμένους πρωτοκοσμικούς που έτσι κι αλλιώς δε νιώθουν άμα δε καίγεται η γούνα τους.
Άντε άλλες 13 μέρες για να δούμε Black Panther! Stay strong, King T’Challa is coming!