Masta Killa - Loyalty is Royalty (6 Οctober 2017)

Γουστάρω τον Masta Killa γιατί είναι ο πιο ταπεινός από τους Wu (εκτός αν πρόκειται για θέματα χορτοφαγίας, εκεί γίνεται πρώτη μουράκλα και δε κόβεται ούτε με Katana από ανθρακοχάλυβα - αστείο που επιδιώκει ανεπιτυχώς να ισοφαρίσει την ατάκα “δεν κόβεται ούτε με βαλέ”). Οι πρώτοι δυο δίσκοι του, το No Said Date και το Made In Brooklyn, ήταν αρκετά above average και βασικά αξίζουν χώρο σε κάθε αξιοπρεπή hiphop δισκοθήκη (ακόμα κι αν ήταν ο τελευταίος Wu που έβγαλε προσωπικό δίσκο, σίγουρα αξίζουν περισσότερο από κάποιους άλλους, γκχμ) ενώ ο τρίτος δίσκος το Selling My Soul, που είχε την διαγαλαξιακή πρωτοτυπία να βάλει skit πριν απ’το intro (κανείς δε μας λυπάται πια;), ήταν στην καλύτερη περίπτωση μια μετριότητα, με το ελαφρυντικό βέβαια ότι ο κύριος Jamel Irief (πρώην Elgin Turner) ήδη δούλευε το Loyalty is Royalty που κάθε φορά πρέπει να κοιτάω αν είναι Loyalty is Royalty ή Royalty is Loyalty.
Οι προσδοκίες είναι άρα αυξημένες. Και γιατί το album είναι δουλεμένο για χρόνια και η αναμονή είναι πολυετής, αλλά και γιατί ο ίδιος ο Masta Killa το προκάλεσε, αφού άφηνε να εννοηθεί πως πρόκειται για κάτι μεγάλο. Τώρα το αν είναι ή όχι μένει να το ακούσουμε.
Τα υπόλοιπα που πρέπει να ξέρεις πριν προχωρήσω στο tracklist είναι τα εξής:
Ο Masta Killa είναι ο μόνος απ’τους 9 Wu, που πριν το ντεμπούτο τους, δεν ήταν ράπερ, αλλά b-boy (και φίλος του Gza - αυτός

είναι μάλλον κι ο πραγματικός λόγος που μπήκε στο κρου)! Κι αυτό είναι κάτι που φαίνεται, αν τον ακούσεις λίγο, ειδικά στα πρώτα του βήματα. Σκέψου ότι στο Enter The Wu-Tang (36 Chabers) συμμετείχε μόνο με μια στροφή, και μάλιστα την πρώτη στροφή που έγραψε ποτέ του, ανταγωνίζοντας και κερδίζοντας στο νήμα τον Killa Priest για την 9^η και τελευταία θέση στη μπάντα! Παρ’όλα αυτά, στα δικά μου αυτάκια ακούγεται συνήθως καλύτερα από κάτι άλλους κοιμήσηδες του τσούρμου, ονόματα να μη πω. Άρα οι όποιες αδυναμίες του στο flow, στο χώσιμο κλπ, πρέπει να κρίνονται λιγότερο αυστηρά γιατί ο παίκταρος ραπάρει λιγότερο καιρό και προσπαθεί. Και τα καταφέρνει μάλιστα, αφού απ’τον δεύτερο δίσκο κι έπειτα η συμμετοχή του αυξήθηκε αρκετά. Επίσης έχει να σου μιλήσει για περισσότερα θέματα από το πως φτιάχνει ή πουλάει ναρκωτικά, γιατί στράβωσε το τάδε βέρι ή πως κατέκτησε περισσότερες πιάτσες απ’την αντίπαλη συμμορία (για ποιον χτυπάει η καμπάνα ε;). Δέξου το.
Και τέλος, ο Masta Killa είναι εξαιρετικά αγαπητή φυσιογνωμία για τους περισσότερους από τους συναδέλφους του. Η ταπεινότητα ανταμείβεται, πολλές φορές και με beatάρες που θα τις ζήλευαν και οι πρωτοκλασσάτες ντίβες.
Α ναι θα το ξέχναγα, μάλλον επειδή με ψιλοξενερώνει να ασχολείται κανείς, ειδικά τα δημόσια πρόσωπα, με τα δικαιώματα των ζώων όταν τριγύρω ψοφάνε άνθρωποι από πολέμους κι εκμετάλλευση, αλλά ο Masta Killa κρίνει πιο σημαντικό να ασχολείται (τουλάχιστον δημόσια) με αυτό κι έτσι συμμετείχε σε διαφημίσεις της PETA για τέτοια ζητήματα. Μεγάλο θέμα και σίγουρα υπάρχει κι αντίλογος αλλά τέλος πάντων, ας είναι, σχεδόν κανείς δεν είναι τέλειος. Ακόμα κι εγώ δυσκολεύτηκα να τα καταφέρω.
Έχοντας πει όλα αυτά, και μελετώντας μια τελευταία φορά το αδιάφορο εξώφυλλο, νιώθω έτοιμος να φορέσω τα ακουστικά μου και να σου πω τι βγαίνει απ’τα ρημάδια, ελπίζοντας να μη χάσω πολύ απ’τον χρόνο μου με ανούσια skits, intros & outros και να ακούσω έναν γεμάτο, ολοκληρωμένο δίσκο.

1. Intro
Να’μαστε. Ε να μη βάλει το παιδί 50 δευτερόλεπτα χάσιμο χρόνου πριν μπει στο ψητό; Τόσα χρόνια προσπαθεί να μας το δώσει. Το intro είναι σαν εισαγωγή παλιάς ελληνικής εκπομπής που θέλει να’ναι ψαγμένη αλλά το πολύ πολύ να ‘ναι βουκολική.
2. Return of thee Masta Kill feat. Young Dudas & Cappadonna
Βρε καλώστα παιδιά. Ξεκινάει με τους καλύτερους ο Masta Killa. Τον πιο έξυπνο απ’όλους και μάλλον έναν που ο πανέξυπνος βρήκε πρόχειρο μισό τετράγωνο πριν το στούντιο (φυσικά και δεν ξέρω ποιός στο καλό είναι ο Young Dudas). Ας ελπίσουμε ότι δεν είναι ασφαλίτης. Για περισσότερα διάβασε εδώ στο 13ο track, σε περίπτωση που δεν ξέρεις για τι διάνοια μιλάμε. Για να μην είμαι άδικος, ραπάρουν όλοι σχετικά καλά σ’αυτό το track (θαύμα, θαύμα!), χωρίς βέβαια να λένε και τίποτα σπουδαίο. Αν κι ετοιμαζόμουν να γράψω πως εγώ αν είχα αναγκαζόμουν με τη βία να έχω συμμετοχή Cappadonna στον δίσκο μου θα τη χαντάκωνα κάπου προς το τέλος, για εισαγωγή είναι αρκετά εντάξει. Θα μπορούσε να’ναι αυτό το Intro κι όχι η άλλη η ανοησία πριν. Το beat είναι καλό γιατί σαμπλάρει το Living Together Is Keeping Us Apart από Clarence Reid που είναι κομματάρα, η παραγωγή είναι P.F. Cuttin’.
3. Loyalty Is Royalty (R.I.F. - Rapping Is Fundamental) feat. AB & JR
Ο τίτλος του δίσκου με τις μεγάλες προσδοκίες, για να δούμε. Ο Masta Killa καυλαντίζει και θαυμάζει κάποια, μάλλον σε ένα club μιας κι η γυναίκα χορεύει. Μάπα το καρπούζι φίλε αναγνώστη. Ούτε το beat του 9^th Wonder είναι τίποτα ιδιαίτερο, ούτε υπάρχουν στην πραγματικότητα οι AB&JR, δηλαδή αν ξέρεις ποιοι είναι αυτοί, η επόμενη μπύρα κερασμένη. Skip. Στο επόμενο λεπτό θα’το χω ξεχάσει για πάντα. Προβλέπω δύσκολο απόγευμα.
4. Therapy feat. Method Man & Redman
Τα ονόματα στον τίτλο και ο P.F. Cuttin’ που έκανε καλή δουλίτσα στο προ-προηγούμενο κομμάτι, μου αναπτερώνουν κάπως το ηθικό. Καταρχήν μιλάμε για ωραία παραγωγή πράγματι, φαίνεται απ’την πρώτη στιγμή και επιπλέον, είναι καλοδουλεμένη γιατί κάθε τόσο διαφοροποιείται λίγο, μπαίνει ένα καινούριο στοιχείο, ένα εφφέ, κάτι. Η πρώτη στροφή είναι του μέχρι στιγμής άστα Masta, κι επιτέλους μου δίνει λίγο χαρά. Στη συνέχεια ο Meth δίνει τον μετριότερο ευατό του κι έπειτα ο Red (που του πάει πολύ το συγκεκριμένο beat) κερδίζει τους δυο προηγούμενους στην περιαυτολογία και στο ραπ. Σαμπλάρει Mr. Wrong από Sade. Που τα βρίσκεις ρε P.F. Cuttin’, μπράβο.
5. OGs Told Me feat. Boy Backs & Moe Roc
Ο MoeRoc είναι ψιλογνωστός Wu-affiliate αλλά δεν έχω ιδέα για το ποιός είναι ο Boy Backs. Για να δω τι θα μου πούνε κι αυτοί οι ηχειοκουβαλητές. Εδώ ο Masta Killa έχει την μεσαία στροφή ενώ ο Boy Backs την πρώτη και την Τρίτη, ο MoeRoc είναι στο ρεφρέν. Ευχάριστη έκπληξη, δηλαδή και στιχουργικά ακόμα, μέχρι στιγμής είναι το πιο ενδιαφέρον track στον δίσκο κι έχει κάτι το νυχτερινά χειμωνιάτικο ή χειμωνιάτικα νυχτερινό το beat, που σαμπλάρει I heard A Sigh από Cortex και είναι παραγωγή του Dame Grease (που έχει συνεργαστεί και με Tricky!).
6. Wise Words by The RZA feat. RZA
Πολύ φοβάμαι βλέποντας τον τίτλο ότι αυτό θα’ναι skit και δυστυχώς επαληθεύομαι. Ο Rza λέει σοφές λέξεις με τη συνοδεία πιάνου. Άντε να μην είμαι αυστηρός καριόλης γεροπαράξενος. Καλούλικο είσαι.
7. Trouble
Όαση, θησαυρός, νερό στην έρημο, beat με κότσια, φωνή και λόγια με καρδιά. Δε θα σου κρύψω ότι το ρηπήταρα 3 φορές και δυσκολεύομαι να προχωρήσω στο επόμενο τώρα που ξανατελειώνει. Γι’αυτό σε γουστάρω ρε Masta, επιτέλους! Επιτέλους μιλάμε και για κάτι πραγματικά πραγματικό που αφορά τους πάντες. Trouble. Congratulations Mr. 9^th Wonder. Sample από Michael Jackson, το You ‘ve Got A Friend. Βλέπεις; Δε χρειάζεται να λέω πολλά όταν τα σπάει το κομμάτι.
8. Skit
Πωπω άντε πάλι με... ώπα κι άλλη beatάρα και ταιριάζει με το Trouble. Έχει και χώσιμο. Όχι, μια χαρά. Μπράβο. Απλά κόπηκε απότομα και νωρίς. Μήπως να αλλάξω άποψη για τα skits?
9. Down With Me feat. Sean Price
Το χάσαμε το αλάνι το καλό τον Αύγουστο του 15 κι από τότε μας αφήνει εδώ κι εκεί λίγη ΠΟΡΩΣΗ για να το θυμόμαστε. Και οι δυο τους τα σπάνε εδώ. Εκεί που ο δίσκος ήταν μπάμιες μεταμορφώνεται σε τορτελίνια αλα κρεμ (γευστικώς είμαι στα ίδια γούστα πάνω κάτω με τον Jamel βλέπεις). Παραγωγή 9^th Wonder στο ίδιο ύφος με τα δυο προηγούμενα. Πότε έγινε τόσο καλός αυτός; Απ'τα πιο δυνατά boom bap που άκουσα τελευταία.
10. Tiger and The Mantice feat. Inspectah Deck & GZA
Σκάνε κι οι παλιόφιλοι. Το beat είναι του Blocade που έχει κάνει ικανοποιητική δουλειά. Ραπάρουν καλά και οι τρεις αλλά αν ήθελα να γίνω αυστηρός θα ρωτούσα τι θα γινόταν χωρίς το εφφέ της δεύτερης φωνής πάνω στην πρώτη σε στυλ 2pac, στο τέλος της εκάστοτε φράσης του Inspectah Deck ;) κι επίσης δεν σου κρύβω ότι λυπήθηκα που ο Masta Killa ραπάρει καλύτερα απ’τον Gza, γιατί νομίζω ότι μου δίνει την αφορμή να πιστέψω ότι τα’χει ψιλοπαρατήσει ο Genius...
11. Real People feat. Prodigy & KXNG Crooked
Παραγωγή Chainsaw και ραπεροσυμμετοχές, τρώγονται και τα 2. Αλλά μέχρι εκεί.
12. Flex With Me feat. Chanel Sosa
Εδώ ο Masta Killa συμπαράγει το κομμάτι με τον P.F. Cuttin’ και του ξηγιούνται σα τζέντλεμανς. Η Chanel Sosa τραγουδάει σε pop ύφος. Συμπαθητικό filler στο album. Σίγουρα πολύ καλύτερα απ’τα πρώτα κομμάτια, αλλά δε με πείθει.
13. Calculated feat. Ra Stacks & Knick Gunz
Δε μου αρέσει καθόλου το beat του Cruz, ούτε το ύφος των Ra Stacks & Knick Gunz που είναι κάτι σε πιο λιωμίδικο DMX με πασπάλισμα νταβατζή. Ο μόνος λόγος που δεν πάτησα skip είναι ότι περίμενα να ακούσω τη στροφή του Masta Killa.
14. Noodles, Pt. 1
Δε μπόρεσα να αντιστοιχίσω τα λόγια με τους σαμπλαρισμένους διάλογους ανάμεσα στα αντρόγυνα, αλλά μάλλον ψάχνω φαντάσματα. Ωραία κινηματογραφική παραγωγούλα από Illmind που θα μπορούσε να’ναι άνετα απ’το Only Built 4 Cuban Linx… Τρώγεται. Και κάτι παραπάνω.
15. Noodles, Pt. 2
Ο Masta Killa δοκιμάζει τα production skills του και δεν τα καταφέρνει κι όμορφα. Κι οι στίχοι είναι αρκετά γλυκανάλατοι για τα γούστα μου. Κρίμα.
16. Outro
Αδιάφορο Outro που δεν έχει καμιά σχέση με ότι άκουγα πριν, καθ’όλη τη διάρκεια του δίσκου. Fast Forward για να ανακαλύψω κι εκεί τα ίδια και τελικά skip.


Για δίσκο που περιμέναμε πάνω από 5 χρόνια και ίσως λέω λίγα, δεν είμαι ικανοποιημένος. Ο μισός δίσκος περίπου, είναι κάτω του μετρίου ή έστω κάπου εκεί κοντά. Εκτός από lame κομμάτια, πάσχει από αταίριαχτα beats, (αν και σε δίσκους με πολλούς παραγωγούς έχω δει και πολύ χειρότερα αποτελέσματα) beats που δε ταιριάζουν με το στυλ του Masta Killa και κάποιες ανούσιες συμμετοχές. Η περιαυτολογία είναι το κυρίως ζήτημα που το απασχολεί, ανάμεσα σε λιγοστά ακόμα, δηλαδή θεματολογικά μην περιμένεις μεγάλο εύρος, όπως μας είχε συνηθίσει κάποτε.
Από την άλλη είχε και καλές στιγμές. Επίσης δεν είναι εύκολο να είσαι top για 3 συνεχόμενες δεκαετίες και να’χεις να δίνεις τσαμπιολί υλικό σερί. Έχοντας υπόψην αυτά τα ελαφρυντικά και γνωρίζοντας ότι όλοι οι Wuκέφαλοι ή το πήραν ήδη ή θα το πάρουν έτσι κι αλλιώς το Loyalty Is Royalty, δεν έχω τα κότσια να μην το προτείνω σε κανέναν άλλο πέρα από αυτούς, όπως θα ‘ταν αυστηρό ίσως, αλλά και φρόνημο να κάνει κανείς. Πάρτο αν σε ψήνει να ‘χεις τις 2-3 κομματάρες του και, σε κάθε περίπτωση, αν το βρεις σε καλή τιμή. Το ίδιο θα κάνω κι εγώ. Διαφορετικά νομίζω δεν αξίζει. Επίσης, κάνει μόνο για hiphopάδες και κανέναν άλλο. Σε περίπτωση που δεν έχεις τους δυο πρώτους δίσκους του Masta Killa και θες ντε και καλά κάτι απ’αυτόν τον τίμιο και ταπεινό άνθρωπο, προτίμησε τους. 

Πάντως, το ακροατήριο μέχρι στιγμής είναι αρκετά ψημένο με το Loyalty Is Royalty κι έχουν γραφτεί και κάποιοι (τραβηγμένα το λέω) διθύραμβοι. Για να λέμε και του στραβού το δίκιο, σε σχέση με άλλες πρόσφατες προσωπικές κυκλοφορίες των Wu, είναι πολύ καλύτερο. Κι αν το άκουγα χωρίς τις μεγάλες προσδοκίες που ο ίδιος ο Masta Killa προκάλεσε, ίσως να έλεγα άλλα τώρα.
Στα παραπάνω link σου 'χω τον δίσκο απ'το επίσημο site του Masta Killa, αλλά τσέκαρε και στο discogs καλού κακού.